- a A
- � � - (um - d�b, un - ks�dz)
- ã Ã - (�)
- b B
- c C
- cz Cz - (�)
- d D
- e E
- � � - (e+y)
- ё Ё - (kr�tcz� e)
- f F
- g G
- h H - (njem�)
- i I
- j J
- k K
- l L
- � �
- m M
- n N
- � �
- o O
- ò Ò - (�e)
- � �
- � � - (o+y)
- p P
- r R
- s S
- sz Sz - (�)
- t T
- u U
- ù Ù - (�e, u+y)
- w W
- y Y
- z Z
- � � - (�)
Podkre�leniem zaznaczamy na tej stronie
sylab� akcentowan� - w pisowni tego si� nie robi wcale.
ò - ue. Gdy wyst�puje po
‘w’ lub ‘h’ - tych�e sp�g�osek nie czytamy (s� g�uche).
ù - ui, uy. Gdy wyst�puje
po ‘w’ lub ‘h’ - tych�e sp�g�osek nie czytamy (s� g�uche).
ã - nosowe a
� - nosowe o
� - jako y lub yj. W zestawieniu
z poprzedzaj�cym ‘i’ nie czytamy go wcale.
� - czytamy jako bardzo kr�tkie
‘e’ cofni�te nieco do ty�u, co zbli�a je do d�wi�ku ‘a’.
� - wymawiamy jako g�osk� do
kt�rej wargi uk�adamy jak do ‘u’ a j�zyk jak do ‘e’ lub ‘y’. Cz�sto w potocznej i szybkiej mowie to
zaokr�glenie warg zanika.
� - wymawiamy zasadniczo jak
polskie ‘u’. Gdy wyst�puje po ‘w’ lub ‘h’ - tych�e sp�g�osek nie czytamy (s� g�uche).
i oraz y - czytamy jak
twardsze ni� w polszczy�nie ‘i’. Zapis ‘i’ albo ‘y’ nie ma �adnego znaczenia dla wymowy, jest
podyktowany wy��cznie tradycj�.
u - wymawiamy jako
‘u’ artykulacyjnie przesuni�te do przodu (zw�one wargi jek we francuskim u) albo jako d�wi�k to�samy z g�osk� i/y (patrz
wy�ej).
Sp�g�oski szeregu szumi�cego sz,
�, cz, d� - wymawiamy mi�kko. Tzn. ‘sz’ jako d�wi�k po�redni mi�dzy ‘sz’ a
‘�’, ‘�’ jako d�wi�k po�redni mi�dzy ‘�’ a ‘�’ itd.
Sp�g�osk� ‘rz’
wymawiamy raczej twardo, jak polskie ‘�’. W niekt�rych rejonach istnieje wymowa mi�kka lub frykatywna (tzn rozbita na
dwie g�oski r+�).
